عمل گرایی، سنت تحلیلی و سنت پدیدارشناختی پس از آن
قرن بیستم
قرن بیستم
عمل گرایی
بد نیست که از اروپای کهن خارج شویم و به دیدار عمل گرایان قدم به دنیای جدید بگذاریم.
عمل گرایی یا مکتب اصالت عمل، نخستین سهم آمریکایی ها به تاریخ فلسفه است که در عین حال قرن نوزدهم را با پلی به قرن بیستم متصل می کند.
چارلز پیرس(1914-1839) منطق دان ومعناشناس، اصطلاح عمل گرایی (پراگماتیسم) را ابداع کرد و منظورش از این اصطلاح نامگذاری روشی بود که شفاف سازی اندیشه را هدف اصلی خود قرار داده بود.
پیرس نتیجه گرفت که:
باورها به تولید عادت ها منجر می شوند، و روش تفکیک باورها، مقایسه ی عادت هایی است که آنها تولید می کنند.
بنابراین باورها قواعد عمل اند و معنای خود را از عملی می گیرند که خود قواعد آن را تشکیل می دهند.
عمل گرایی از دیدگاه واضعان آن، نوعی تجربه گرایی ریشه ای بود و پاره ای دعاوی پیرس یادآور دیدگاه های برکلی بود.
