در باب رمزنگاری

حکومت ها، انقلابیون و سرمایه گزاران همیشه به ارسال و دریافت رمزهای بسیار سری نیاز داشته اند. روش های رمزگذاری و رمزگشایی بسیاری برای پیام ها در طی قرن ها ابداع شده اند. رمزنویسی اسپارتی، رمز مربع پلی بیوس، جایگزین سازی حروف ژولیوس سزار، چرخ رمز توماس جفرسون و رمز نظامی آلمانی معما، از آن جمله اند.

نونه های بسیار دیگری در ادبیات وجود دارند، که در آنها رمزنگاری در پی رنگ (plot   ) اهمیت دارد، مانند سوسک ادگارد آلن پو، لاژانگادای ژول ورن، ماجرای مردان رقصنده ی کنان دویل.

((بخشی از چرخ رمز توماس جفرسون.

این چرخ از 36 چرخ چوبی یک اندازه ساخته شده است. بر روی هر چرخ حروف الفبا در ترتیبی متفاوت چاپ شده است. پیام در امتداد یک میله ی افقی فلزی قرار می گیرد. آنگاه فرستنده حروف هر خط افقی دیگر را می نویسد و آن را ارسال می کند. گیرنده این حروف بی معنی را در طول میله ی افقی آن ها مرتب می کند، و دور استوانه را نگاه می کند تا سطری از حروف پیدا شود که معنی داشته باشد.))

در بیست سال گذشته از فرمول رمزسازی DES (استاندارد رمزسازی داده ها) در بانک ها، موسسات دولتی و شرکت های خصوصی برای حفظ اطلاعات استفاده شده است. در این روش از 56 بیت داده های کامپیوتری استفاده می شود که رمزگشایی آن با یک ابرکامپیوتر 200 سال طول می کشد.

موسسات اطلاعاتی و پلیس از آن نگرانند که روش های کنونی کافی نباشند و نتوانند مانع دست یابی جنایتکاران، تروریست ها و دولت های خارجی به مخابرات شوند.

در نتیجه سامانه ی جدیدی با فرمول جدید با استفاده از 80 بیت پیشنهاد شده است که بیش از یک میلیارد سال گشودن رمز آن طول می کشد. این رویکرد تازه از ریزتراشه ی مخصوصی استفاده می کند که در تلفن، ماهواره، دستگاه نمابر، مردم و غیره کار می گذراند تا مخابرات سری را به رمز درآورد.

این تراشه از فرمول های ریاضی محرمانه استفاده می کند که موسسه امنیت ملی به وجود آورده است. علاوه بر آن، کلید ریاضی رمزگشایی داده های رمزگذاری شده را FBI  و سایر موسساتی نگه می دارند که دادستان کل آمریکا تعیین می کند.