ژاک دریدا (Jacques Derrida):
یکی دیگر از نظریه پردازان مهم جنبش پساساختارگرایی قاره ای، فیلسوف فرانسوی ژاک دریدا(2004-1930) است.
یکی از ویژگی های دیدگاه او به زیر کشیدن فلسفه از جایگاه ممتازش به عنوان داور خرد بود. فلسفه ی سنتی که دریدا آن را منطق محوری می نامد و به ریشخند می گیرد، سایر صورت های نوشتار، بخصوص صورت های شاعرانه، استعاره ای و ادبی را فاقد ارزش می داند، و عقیده دارد که فاصله ی آنها با حقیقت دورتر از فاصله ی گفتمان فلسفی نیز دچار همان مشکلاتی است که در سایر صورت های گفتار و نوشتار گرفتار آنند و هر گونه کوششی برا این که بگوییم منظور شخص از معنا و واقعیت چیست، ضرورتا خودویرانگر است.
فکر دریدا را می توان تا اندازه ای به این صورت فهمید که چگونه تقریبا همه ی کلمات معانی متکثر دارند.
چنانچه زبان خود دریدا را به کار گیریم آنها خود را ((ساختارشکنی)) می کنند.
از دیدگاه دریدا این واقعیت که همه ی متن ها خود را ساختار شکنی می کنند، در واقع واقعیتی درباره ی زبان و لذا اندیشه ی بشر است.
اما هر کوششی برای فرار از زندان زبان خیابانی است که به خودش باز می گردد.
و چون به گفته ی هایدگر و لاکان برخلاف آنچه که سنتا تصور می شد، این زبان است که خود را خلق می کند، خود را زیر نگاه خیره و ساختارشکنی دریدا، مرکز زدوده می شود و تنزل می یابد.
