چیستی زمان (قسمت هفتم)

ناوردایی برگشت زمان:
اگرچه برگشت عقربه زمان د آثار تخیلی مانند کتاب جهان عکس عقربه های ساعت اثر فیلیپ دیک امکان پذیر است.
اما در جهان واقعی ظاهرا روی نمی دهد. فرآیندهای طبیعت به روش نامتقارن زمانی عمل می کند.
با این حال در فیزیک بنیادی این فرآیندهای وارونه شدنی هستند. قوانین بنیادین طبیعت ظاهرا ناوردا به برگشت زمان می باشند.
این بدان معناست که:
قوانین طبیعت نسبت به جهت گذشته و آینده زمان بی تفاوت هستند.
عجیب آنکه به نظر می آید ناگهان جدا شدن شیر از قهوه یا متمرکز شدن هوا در گوشه ای از اتاق تناقضی با قوانین بنیادین فیزیک نداشته باشد.

چیستی زمان (قسمت ششم)

صرفه جویی های کوچک در زمان
اتساع زمان در آزمایش های گوناگونی مشاهده شده است.
شاید جالب ترین آن مدرک مسلمی است که با مقایسه یک ساعت اتمی در یک جت با ساعت های اتمی روی سطح زمین به دست آمده است.
این آزمایش را جوزف هافل و ریچارد کیتینگ در سال 1972 به انجام رساندند.
آنها متوجه شدند که در موقع پرواز به سمت شرق ساعت های داخل جت پرسرعت 59 نانو ثانیه عقب افتادند...
و در موقع پرواز به سمت غرب 273 نانو ثانیه جلو افتادند. این اختلاف به دلیل گردش زمین است.
این نوع سفر در زمان کسل کننده است چون اولا چیزی نصیب شما نمی شود. چون اگر ثروت شما بی نهایت باشد و با یک جت سوپرسونیک به مدت 25 سال به سمت شرق سفر کنید ساعت شما حدود چند ثانیه از ساعت های روی زمین عقب تر خواهد بود.
با شاتل فضایی اندک زمانی بیشتر کسب خواهید کرد ولی مسلما چند ثانیه به زحمتش نمی ارزد.
در ثانی این آن نوع سفر در زمانی نیست که همه خوابش را می بینند.

چیستی زمان (قسمت پنجم)

استدلال مک تاگرت:
در کتاب (( غیر واقعی بودن زمان )) مک تاگرت فیلسوف اسکاتلندی استدلالی به میان می آورد که امروزه در میان فلاسفه مشهور است به این مضمون:
نتیجه این استدلال آن است که زمان وجود ندارد.
یا بهتر بگوییم چیزی که ارزش زمان خواندن داشته باشد وجود ندارد.
در این استدلال چیزی جالب توجه برای هر دو گروه وقت گراها و ضد وقت ها وجود دارد. بخشی که وقت گرایان می پسندند این ادعاست که تغییر واقعی نیازمند فرضیه وقت دار است تا حقیقت یابد.
این استدلال دو ادعا دارد:
1- گذشته، حال و آینده ویژگی های متغایر می باشند.
به عنوان مثال اگر رویدادی در گذشته بوده نمی تواند در حال باشد.
2- ولی هر رویدادی هر سه ویژگی را دارد.
به عنوان مثال مرگ سقراط زمانی در آینده بود، سپس حا و اکنون در گذشته است.
نتیجه:
دو ادعای 1 و 2 بنا بر فرضیه وقت دار زمان هر دو درست اند، ولی از لحاظ منطقی مغایر یکدیگرند.
در نتیجه فرضیه وقت دار باید نادرست باشد.
ولی چون او فکر می کند در حال حاضر بهنرین تعریف زمان و تغییر موجود است، استدلال او به این ننتیجه گیچ کننده می زسد که (( اصلا زمان وجود ندارد!!! ))

چیستی زمان (قسمت چهارم)

معمولا دو نوع فرضیه برای زمان در نظر گرفته میشه که از لحاظ مفهومی در مقابل یکدیگر قرار دارند. گه عبارتند از:
1- فرضیه وقت دار زمان:
به تصور ذاتی ما از زمان مربوط می شود، در این فرضیه آینده غیر واقعی است.
آینده نامشخص است و آبستن احتمالات. با گذشت زمان جهان راهی را در میان تمام راههای موجود دیگر انتخاب می کند.
گذشته ثابت است و حال آن نقطه آنی است که در آن گذشته و آینده به هم می رسند.

2- فرضیه زمان بدون وقت:
اکثر فلاسفه و دانشمندان این فرضیه را می پسندند.
ایده اصلی این فرضیه آن است که تبدیل، انشعاب یا گذری در کار نیست که درست است زمان را همچون فضا در نظر بگیریم.
گذشته، حال و آینده هر سه با هم وجود دارند ولی در سه زمان مختلف.
در این نظریه رویدادهای تولد شما، شما در حال خواندن این جمله، و مرگ شما به یک اندازه واقعی و در تعادلند.

چیستی زمان؟ (قسمت سوم)

زمان مطلق، حقیقی و ریاضی:
پدر مکانیک کلاسیک ایزاک نیوتون گفته است که:
زمان را نباید با اندازه های محسوس(ساعت ها) اشتباه کرد.

زمان مطلق، حقیقی و ریاضی به خودی خود و با ذات خود با ثبات و آرمی بدون ارتباط با هر چیز خارج از خود جریان دارد. و گذشت وقت نام دیگر آن است.

بنا بر گفته نیوتون زمان واقعی به هیچ گ.نه ساعتی بستگی ندارد یا حتی به هیچ شی ملدی در کائنات.

زمان مستقل از محتویات کل جهان وجود دارد.

ارتباطگرایان:
مخالفین زمان مطلق نیوتونی ارتباطگرا نامیده می شوند.
آنها معتقدند که زمان ذاتا فقط تغییر است و یا معیار تغییر.
منظور از تغییر تغییر در روابط میان اشیای فیزیکی است. ارسطو فیلسوف یونانی معتقد بود که زمان به سادگی معیار جرکت است، زمان معیار یک فرآیند فیزیکی در برابر فرآیند دیگر است.
به عنوان مثال:
شما در لندن سوار قطار می شوید و یک ساعت بعد در کمبریج پیاده می شوید این بنا بر نظر ارتباطگرایان این معنی را می دهد که:
برخی حرکاتی که ما مشخصه یک ساعت تصور می کنیم مثل حرکاتی که ما مشخصه یک ساعت تصور می کنیم مثل حرکت خورسید، ستارگان، قطعات ساعت مچی در طول مدتی که قطار به سوی کمبریج حرکت می کرده روی داده اند.
در این نظر برخلاف نظر نیوتون زمان وابسته است به محتوای فیزیکی کل عالم چون زمان بنابر تغییر آن تعریف می شود.
از این نظر این موضوع دریافت میشه که وقتی جرکت و جنبشی نباشد گذشت زمان به نظر نمی آید.